Aslının Oje İle İmtihanı

Daha önce anlatmışımdır; ben sadece Mehmet'le beraber veli toplantısına gidiyorsam makyaj yaparım ki öğretmen anne olan kişinin ben olduğumu anlasın. Öyle erkek suretli bir kadınım yani. Geçtiğimiz haftalardan birinde yoga dersinde tringıl pozlarda ayağımız kaymasın diye çorapları çıkarttık. Ki aslında bütün yoga pozlarını çıplak ayakla yapmak çok daha mantıklıdır. Neyse ben tabii yüzüme bile bu kadar uzakken, ayağıma olan uzaklığımı bir düşünün. Ayaklarıma şöyle göz ucuyla bir baktım, tam bakışlarımı öğretmene kaydıracaktım ki, geçirdiğim ani şok sonucu gözlerim tekrar ayaklarıma kilitlendi. Artık kaç yıldır tırnağımı kesmemişim bilmiyorum, tırnaklarım yamrı yumru uzamış, baş parmağımın tırnağının yarısı kırılmış, ayağımın taraklı kısımlarında nasırlar, topuklarım çatlak içinde. Sonra kafamı diğer ayaklara çevirdim. Zaten kızların hepsi sülün gibi, ayakları da son derece bakımlı, manikürlü, çoğunun tırnakları ojeli. Kurstan çıkar çıkmaz kendimi bir kozmetik mağazasına attım. Sanırım bu benim hayatımın ikinci oje alışverişiydi. İlk alışverişimi de 17 yaş hevesiyle falan yapmış olmalıyım. Onu da bir defa sürüp, ne kadar zahmetli olduğunu anlayınca bir daha kullanmamış, kurutup atmışımdır kesin. Ve fakat oje teknolojisi almış yürümüş. Her renk oje vardı. Enteresan şeyler çıkmış. Mesela çift renk çatlatma oje var. Böyle leopar desenli tırnakların oluyor. Sonra stickerlar var, tırnaklarına yapıştırıyorsun, dantelalı tırnaklara sahip oluyorsun. Tırnak kalemleri var. En ilginci de manyetik ojelerdi. Ojeyi sürüyorsun, kurumadan üzerine mıknatısı tutuyorsun, ojeler çizgili çizgili oluyor.  Ayaklarım ve tırnaklarım öyle çirkin ki, düz renk bir oje sürecek kadar iddialı davranmaktansa böyle konsept ojeler gözüme daha undergraund göründü. Manyetiklerden gri tonlarda bir tane aldım. Sürdüm bu akşam. Mehmet'le Yaman şoktalar. Aman o çirkin ayaklar bir şirinleştiler. Bi sevdirdiler kendilerini bana. Kıyamadım Lavanta kokulu ayak kremi bile sürdüm. Yoga'ya başladım da bi kadına benzedim ya la.